Wat ze moet doorstaan op dit moment moet verschrikkelijk zijn. Ik hoop dat niemand zich daar een voorstelling van kan maken maar waarschijnlijk is het tegendeel waar. Alleen zijn die vrouwen geen bekende Nederlander.
Auteur: [deeːvεrr:aa]
Fabulous!
Enige tijd geleden is er bij mij een grote behoefte ontstaan aan leuk nieuws, iets om te lachen, iets positiefs. Nu ben ik van mezelf niet echt een blij ei of zo. Het is niet dat je met mij kan schateren van het lachen. Mijn gevoel voor humor wordt regelmatig als irritant ervaren. Gelukkig ben ik op een leeftijd, 47, dat me dat niet zoveel meer uitmaakt. Vloog daar iets langs? Oh, was dat jouw ‘ik vind er iets van’. Sorry, niet gezien of gehoord. Ik zat niet op te letten.
Q koorts, wa’s dat dan?
Q koorts, oftewel, Qut koorts ( 🙂 ), waar al veel over gezegd èn geschreven is. “Oh ja, daar heb ik wel eens wat over in het nieuws gehoord, iets met een rechtszaak of zo, krijg jij dan ook geld?”, is een vaak gehoorde opmerking.
Euhm…hoe reageer je dan? Na de bekende ik-ben-op-zoek-naar-een-diagnose-jaren en de bijbehorende fases en persoonlijke processen, veel contact met mede chronisch zieken, niet per definitie Q koortsig-en, is onbegrip, onwetendheid van de buitenwereld ook in mijn acceptatie opgenomen.
Is dat moeilijk? Ja, dat is eerst strijd, boosheid, huilen, schreeuwen van “begrijp mij nou!” maar andersom: Wat weet ik van Lyme? Hartafwijkingen? EDS (Ehler Danlos Syndroom), MS, of welke andere willekeurige chronische ziekten. Dus wie ben ik om een ander wat te verwijten. Voor de zoveelste keer veeg ik mijzelf bij elkaar en ga vertellen voor wie wil horen en luisteren. Ik mag en kan een spreekbuis zijn.
Er is veel uitleg over Q koorts te vinden op internet maar zoals een mede Q genootje ooit zei: “Mijn lijf is besmet met een bacterie. Ik heb antistoffen aangemaakt maar mijn lijf herkent deze niet en vecht dus tegen een bacterie die er niet meer is waardoor mijn lijf nog steeds denkt dat het ziek is.”
En zo ineens ben je chronisch ziek. De Q staat voor ‘Question (?)’. Ook al ben ik jaren verder, die Question’s blijven. Vooral wanneer er weer een nieuwe vreemde onverklaarbare klacht op komt zetten als kakken dat je denkt: “Huh? Waar komt dat nou weer vandaan?” Een rondje uitvragen en ja hoor, doorgaans komt de reactie: “Dat heb ik ook!”
Her- en erkenning. Is dat niet gewoon een basis behoefte?
