Kaakklemmen

Al een tijd wil ik over iets schrijven. Over kaakklemmen. Ook wel bruxisme genoemd. De artsen die hiermee te maken krijgen hebben op school blijkbaar geleerd dat kaakklemmen wordt veroorzaakt door stress. Dat is in ieder geval wat ik ongeveer 17 jaar van drie tandartsen en twee kaakchirurgen hoor. Vol overtuiging. Wanneer ik vertel dat de oorzaak mogelijk door Q-koorts wordt veroorzaakt is onafhankelijk van elkaar de reactie: “Daar is mij niks van bekend.” Als ik dan vraag of er iets voor is wordt er enkel gereageerd met: “Psycholoog en/of opbeetplaat (ook wel splint genoemd).”

Vorig jaar was ik het zat. De splint die ik heb is volledig afgesleten en ik kreeg het gevoel dat deze juist kaakbewegingen in de slaap uitlokt. Ik klem namelijk in mijn slaap, niet overdag. De oeverloze discussies over wel of niet stress voer ik niet meer dus ik ging op zoek. Omdat er maar één oorzaak op de doktersschool wordt geleerd weet Google ook niet dat dat niet altijd waar is. Toch vond ik na 17 jaar eindelijk iets wat meer inzicht zou kunnen geven en misschien ook wel een oplossing! Namelijk het Slaapcentrum Slingeland.

Om het verhaal in te korten kreeg ik een afspraak met de longarts, de KNO arts en de neuroloog. Ieder kijkt vanuit zijn of haar perspectief naar de vraagstelling. Mijn vraag was: Ik kaakklem in mijn slaap zo hard met alle gevolgen van dien en hoe kom ik ervan af. De longarts en ik zaten volledig op hetzelfde spoor. De KNO arts wilde met een rietje mijn neus in. De waarschuwing voor mijn reactie die ik dan zou geven maakte dat ze wijselijk besloot dit niet te doen en de neuroloog liet me op een bank liggen waar ik de mijn welbekende herniatesten kreeg. Wat dat met kaakklemmen te maken heeft, werkelijk geen idee.

Wel begreep ik gaandeweg dat ze eigenlijk alleen maar kijken of er sprake is van slaapapneu. Ik onderging een polysomnografie en niet verrassend kwam daar uiteraard uit dat ik geen slaapapneu had maar ook geen spieractiviteit in de kaak. Heel bijzonder. Ik was vijf afspraken verder en weer terug bij af. Desalniettemin werd er geen enkele keer over stress gesproken, dat was wel een opluchting. Na de uitslag werd ik naar het MKA doorgestuurd, de kaakchirurg.

Bij de kaakchirurg werd voor de honderdduizendste keer een overzichtsfoto van de kaak gemaakt. Ik zei gelijk tegen mijn lief: “Dat is niet nodig maar zo kunnen ze mooi een extra declaratie doen bij de zorgverzekeraar. Centjes dienen.” De kaakchirurg was wel een hele fijne. Ook hij sprak niet over stress, deed onderzoek in de mond alleen ik had al een tijd niet meer geklemd dus was er niks te zien of te voelen. De rede dat ik een tijd niet klemde was omdat ik een medicijn heb wat erg goed helpt. Achteraf stom, ik had vooraf moeten stoppen daarmee. De kaakchirurg stuurt me door naar het CBT in Arnhem Rijnstate. Ik had inmiddels zes afspraken gehad.

En hoe ingewikkeld de gezondheidszorg in elkaar zit blijkt hieruit. Vlak voor het slaaponderzoek, de polysomnografie, had ik na 17 jaar zelf op internet gevonden dat er soms botox in de kaakspieren gespoten kan worden speciaal tegen kaakklemmen. Er is dus een oplossing! Die oplossing is never nooit tegen mij verteld, in 17 jaar tijd niet. Terwijl ik bij elke afspraak die ik ooit had vroeg of er niks voor (of dus tegen) is. Pas nadat ik wild west woest ben geworden op de laatste tandarts en daardoor de praktijk uit geknikkerd ben en zo via Google in Slingeland kwam werd daar bevestigd dat dat regelmatig wordt toegepast.

De dame die mij met alle toeters aansloot voor de polysomnografie vertelde: “U moet bij dokter die en die zijn hier, die is geweldig.” Maar ik kwam niet bij dokter die en die. En nu raak ik zelf ook de draad kwijt hoor. De uitslag was: Geen slaapapneu, naar MKA en via MKA naar CBT. Terwijl in Slingeland zelf een dokter zit die het doet. Volg je het nog? Ik niet. En waarom heeft geen enkele tandarts, fysiotherapeut, kaakchirurg mij eerder gewezen op botox? Iedereen weet ervan maar niemand heeft in 17 jaar tijd iets gezegd. Waarom? Als arts, welke dan ook, wil je toch mensen helpen? Maar het probleem wordt met zogenaamde oorzaak stress in stand gehouden lijkt wel.

Ondertussen ontving ik een afspraak bij het CBT in Arnhem. Ik zag dat ik bij dezelfde kaakchirurg was ingepland waar ik al twee jaar kom met ontstekingen en de kaakklemvraag en die mij antwoordde met: Oorzaak stress. Terwijl na een telefoontje blijkt dat hij dus degene is die botox tegen kaakklemmen zet! Hoe dan? Hoe kan dit? En waarom zoveel afspraken voor een oplossing die 123 voor de hand ligt?

Gek genoeg heb ik vanaf september, nadat ik bij de vorige tandarts niet meer welkom was, geen enkele keer meer geklemd. Ik heb een nieuwe tandarts waar ik na één afspraak al de helft van mijn angst kwijt ben geraakt. De medicatie doet zijn werk zonder bijwerkingen en ik heb in ieder geval iets om over te schrijven. Want ergens wordt het toch hoog tijd dat er dingen gaan veranderen in de wereld. De tijd van mensen voor de gek houden en de rol van de zorgverzekeraar is toch onderhand wel een keer uitgespeeld.