Ben je ziek dan probeer je niet hard genoeg
Maak je vooruitgang dan heb je al die tijd gedaan alsof
Deel je de realiteit dan vraag je aandacht
Hou je je strijd voor jezelf dan ben je niet echt ziek
De meest voorkomende vooroordelen die maken dat ik me altijd wel ergens schuldig over voel. Het voelt alsof ik iets verkeerds gedaan heb maar ik weet alleen niet wat. Soms bied ik zelfs mijn excuses aan: ‘Sorry dat ik ziek ben. En dat jij daar last van hebt.’ Gek genoeg voel ik me zelfs schuldig over dat ik ziek ben geworden. Had ik het kunnen voorkomen?
En dan is er nog de: ‘Je moet wel positief blijven.’ Bij zo’n uitspraak voel ik me schuldig wanneer ik fysiek of mentaal of misschien wel beide, een off day heb. Moet ik met een grote glimlach ten tonele verschijnen, doen alsof er niks aan de hand is terwijl mijn lijf het uitgilt van de pijn, wanneer ik koorts heb of zwaar vermoeid ben? In deze uitspraak zit een oordeel verstopt wat bij mij een enorm schuldgevoel aanjakkert. Alsof het dáár aan ligt.
En dan is er de rest schuld. Dat ik altijd moe ben, dat ik een uitkering heb en niet kan werken. Dat ik een gehandicaptenparkeerkaart heb want er zijn toch mensen die ‘het’ veel erger hebben? Schuld over dat ik tekort schiet als vrouw wanneer ik me niet leuk aankleed, make-up op doe of nooit een schattig hakje kan dragen. Als vriendin omdat afspraken en het onderhouden van sociale contacten soms wel en soms niet gaat. Als mens omdat anderen altijd maar weer rekening met mij moeten houden.
Het voelt als een oplopende lening. Ik sta in het rood bij mijn omgeving. Kon ik deze schuld maar aflossen. Zonder schuldgevoel.
https://perspectief.uwv.nl/artikelen/ik-voel-me-schuldig-dat-ik-ziek-ben